ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ POLITICAL
Μια εσωτερική παρόρμηση με ώθησε στην πολιτική. Του πατέρα μου του άρεσε η πολιτική και κάποια στιγμή εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος Ανατολικής Αττικής, ο παππούς μου ήταν κοινοτάρχης του Καπανδριτίου πριν από τη χούντα, αλλά δεν θα έλεγα ότι ανήκω σε μια πολιτική οικογένεια». Αυτά τα λόγια ανήκουν στον υφυπουργό Υποδομών και Μεταφορών Βασίλη Οικονόμου.
Είναι η απάντησή του στα ερωτήματα: «Γιατί ασχολήθηκες με την πολιτική; Τι σε ώθησε και τι σε κράτησε σε αυτήν;».
Τον συνάντησα σε ένα όμορφο καφέ στο Καπανδρίτι. Πού αλλού; Στο μέρος που αγαπάει όσο τίποτα. Από μικρός θυμάται πως είχε το «μικρόβιο». Ήταν κάτι που του άρεσε από τότε. «Από τα μαθητικά μου χρόνια, μετά στο πανεπιστήμιο και μετά, από νεαρή ηλικία, που ασχολήθηκα με την πολιτική (σ.σ.: εξελέγη ως ο νεότερος βουλευτής το 2000 σε ηλικία 32 ετών) είχα τηδική μου πυξίδα και η προσπάθειά μου ήταν να ικανοποιήσω το δικό μου λοφίο, όπως έλεγε και ο Σιρανό Ντε Μπερζεράκ», περιγράφει ο ίδιος στο σήμερα χαμογελώντας. Οι κρίσιμες μάχες που έπρεπε να δώσει η χώρα μας τα δύσκολα χρόνια της κρίσης τον ώθησαν να στηρίξει τη συγκυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ. Μια μάχη για να κρατηθεί όρθια η Ελλάδα. Στο «γιατί πήρες αυτή την απόφαση;» απάντησε με σαφήνεια: «Το
2012 στήριξα την ηρωική κυβέρνηση Σαμαρά και Βενιζέλου (που κράτησε τη χώρα στην Ευρώπη) και το 2015 εντάχθηκα στη ΝΔ (την εποχή που έχανε το κόμμα) και από τότε είμαι στην πρώτη γραμμή του αγώνα του Κυριάκου Μητσοτάκη, για μια Ελλάδα που θα ξεκολλήσει από τον πάτο της Ευρώπης και θα γίνει σοβαρή περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο».
Όσοι γνωρίζουν τον Βασίλη Οικονόμου μπορούν κάλλιστα να τον χαρακτηρίσουν ως εξής: πειθαρχημένος, πράος, πιστός στις αρχές και τις αξίες του, μια ήρεμη δύναμη της Νέας Δημοκρατίας και μέσα στη Βουλή και στην Ανατολική Αττική και όπου έχει κληθεί να αγωνιστεί.
Στα πάνελ, οι πολιτικοί του αντίπαλοι δεν χαίρονται όταν τον βλέπουν, καθώς γνωρίζουν ότι είναι πάντα διαβασμένος και δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω.
Γεννήθηκε το 1968, κατάγεται από το Καπανδρίτι Αττικής, με προσφυγικές ποντιακές ρίζες (το γένος Μουτεσίδη). Έχει δύο αγόρια και κατοικεί στην Παλλήνη. Από νωρίς, ως έφηβος, ασχολήθηκε με τον κλασικό αθλητισμό (πανελληνιονίκης στο τριπλούν και μέλος της εθνικής ομάδας στίβου). Οι σπουδές του ήταν λαμπρές. Έχει σπουδάσει Νομική στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και Φυσική Αγωγή και Αθλητισμό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διδάκτορας στο Τμήμα Οργάνωσης και Διαχείρισης Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Διατέλεσε επιστημονικός συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
Από τον Ιανουάριο του 2015 συμμετέχει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας ως βουλευτής Επικρατείας και επανεξελέγη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, ενώ στις εκλογές του 2019 και 2023 επανεξελέγη ως βουλευτής Ανατολικής Αττικής.
Στη ΝΔ τού είχαν ανατεθεί καταρχάς τα καθήκοντα του τομεάρχη Εργασίας (2015-2016) και κατόπιν του τομεάρχη Υγείας (2016-2020).
Η αγάπη για την οικογένεια και ο ελεύθερος χρόνος
Θυμάται πάντα τα παιδικά του χρόνια και γεμίζει θετικά συναισθήματα. Τα αγαπημένα πρόσωπα αρκετά, οι αναμνήσεις μπόλικες. Άλλωστε τι θα ήμασταν χωρίς αυτές. Του ζήτησα να ανατρέξει σε ορισμένες στιγμές. «Τα παιδικά μου χρόνια ήταν μια γλυκιά ανάμνηση αθωότητας ανάμεσα σε αγαπημένα πρόσωπα. Μέναμε στην Αθήνα αλλά κάθε Σαββατοκύριακο ανεβαίναμε στο Καπανδρίτι, το χωριό μας, λίγο έξω από την Αθήνα. Τα πρόσωπα των παππούδων κυριαρχούσαν και το παιχνίδι στην ύπαιθρο μονοπωλούσε. Μετά άρχισε ο αθλητισμός, το σχολείο και οι φίλοι», ήταν τα λόγια του, ενώ συνέχισε τονίζοντας πως «ήμουν ένα παιδί της πόλης από μια κλασική ελληνική οικογένεια της λεγόμενης μικρομεσαίας τάξης, με τις δυσκολίες της, αλλά και τη ζεστασιά της. Μακάρι να μένανε έτσι τα πράγματα και σήμερα για την κοινωνία μας…».
Όταν τον ρώτησα για τους γιους του, το πρόσωπό του «άστραψε». Είδα έναν «κεραυνό» που του προκάλεσε ένα τεράστιο χαμόγελο. «Φούσκωσε» από υπερηφάνεια. «Είμαι περήφανος για τον Αννίβα που είναι τώρα 22 ετών, φοιτητής Ιατρικής και πρωταθλητής νέων στη σφαιροβολία και μέλος της εθνικής ομάδας, όπως και για τον Ρωμανό που είναι 20 ετών, φοιτητής στους Ναυπηγούς και αθλητής του τριπλούν και σχεδιαστής μοντέλων να συμπληρώσω. Είμαι περήφανος γιατί κάνουν αυτό που θέλουν, είναι παιδιά που σέβονται και εκτιμούν αυτά που έχουν και αγαπάνε τους γονείς τους. Ο Θεός με έχει κάνει τυχερό να τους έχω και να τους βλέπω να προχωράνε. Το σίγουρο είναι ότι κάθε Σάββατο κάνουμε το τραπέζι μας για να τα πούμε και να σχολιάσουμε τα πράγματα.
Όταν φέρνουν και τους φίλους τους, χαίρομαι διπλά, γιατί βλέπω τη νέα γενιά να λέει τα δικά της και εκεί καταλαβαίνω ότι σε εμένα
έμεινε ο ρόλος της οπισθοφυλακής… Πάντως η οπισθοφυλακή θα φύγει τελευταία από το πεδίο της μάχης, σας διαβεβαιώ», ανέφερε
ο βουλευτής, ρίχνοντας ένα πλατύ χαμόγελο. Αγαπάει όσο τίποτα τον μοντελισμό. Πάντα είναι σε αναζήτηση για τις φιγούρες και τα όπλα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά «συγχρόνως συνεχίζω να μελετάω ιστορικά τη Μικρασιατική Απόπειρα της χώρας. Γενικά έχω μια προσήλωση στη μελέτη των σκοτεινών περιόδων της ιστορίας και βυθίζομαι σε αυτές…».
Όσο για τον αθλητισμό, θυμάται πως ήταν πάντοτε συνυφασμένος με τη ζωή του. Είτε ως αθλητής του τριπλούν, είτε ως επιστήμο-
νας του αθλητισμού, είτε ως διδάκτορας με αντικείμενο το Αθλητικό Δίκαιο, είτε ως εκλεγμένος στο Συμβούλιο του ΣΕΓΑΣ, είτε ως
υποστηρικτής του Φεστιβάλ «Μεσόγεια», πάντα ήταν μέσα στην αθλητική κοινότητα. Άλλωστε, το πρώτο του βιβλίο αφορά τον
«Αθλητισμό για όλους και την εξασφάλιση του δικαιώματος για την ατομική αξιοποίηση». «Βασίζεται στη διδακτορική μου διατριβή
και είναι μια προσπάθεια να περιγράψω τη δικαιολογητική βάση του δικαιώματος του κάθε ανθρώπου να εξασφαλίσει ένα καλύτερο επίπεδο ζωής μέσω της σωματικής κίνησης και να απολαύσει μέσω της σωματικής δραστηριότητάς του καλύτερη υγεία, την ευεξία και την ευζωία. Είναι ένα δικαίωμα που το περιγράφω, το αναλύω και εξειδικεύω για το πώς η Πολιτεία το καλύπτει νομοθετικά και συνταγματικά και ποια περιθώρια υπάρχουν ακόμα για τη ολιστική του προσέγγιση».
Από εδώ και πέρα στόχος του είναι να φανεί χρήσιμος στον λαό και την πατρίδα. Ώριμος πλέον μέσα από μια μακρά κοινοβουλευτική πορεία, πιστεύει ότι είναι η πιο δημιουργική του περίοδος και είναι έτοιμος να προσφέρει και στην Ανατολική Αττική, αλλά και
στην πατρίδα γενικότερα τις υπηρεσίες του. «Δεν θέλω να είμαι τίποτα περισσότερο από ένας υπηρέτης του λαού και της πατρίδας»,
μου είπε κλείνοντας τη συνάντησή μας.
