ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, καταλαβαίνετε βέβαια, ότι το συναινετικό πνεύμα το οποίο έχουμε επιδείξει εμείς, με τη συμμετοχή μας σε αυτή την επιτροπή και με τις συνεργασίες της, δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε συμπεριφορές και πρακτικές και τακτικές όπως αυτή του να διαμοιράζεται και να υπονοείται, ότι γίνεται κτήμα της επιτροπής, ένα σχέδιο υπουργικής απόφασης. Το οποίο μάλιστα με σφοδρότητα η αντιπολίτευση, τουλάχιστον η αξιωματική αντιπολίτευση, είχε αντιταχθεί στη συγκεκριμένη τροπολογία που έφερε η κυβέρνηση για την τιμολόγηση των φαρμάκων. Καταλαβαίνετε ότι εγώ δεν θα τοποθετηθώ επί αυτού.
Άκουσα με προσοχή τι είπε ο πρόεδρος της ΠΕΦ. Πραγματικά, η διαμόρφωση της υπουργικής απόφασης είναι ευθύνη αποκλειστική της κυβέρνησης. Εγώ εδώ δεν κάνω ούτε τον συνεταίρο, ούτε τον συμμέτοχο, ούτε τον συμπράττοντα μιας υπουργικής αποφάσεως. Μιας πολιτικής, της οποίας μονομερώς, η κυβέρνηση, και όπως έχει το δικαίωμα σε τελική ανάλυση, είναι δικιά της η επιλογή και απόφαση, να φέρει την τροπολογία, την περιβόητη, πριν από κάποιες ημέρες, θα είναι δικιά της και η ευθύνη και με αυτούς τους οποίους συνεργάστηκε. Γιατί απ’ ό,τι ακούσαμε εδώ, έγινε με επεξεργασία και των θεσμικών παραγόντων, δεν λέω ότι έγινε εν κρυπτώ, αν και εμείς δεν γνωρίζαμε τη διεργασία αυτή, αλλά αφού την επέλεξε το υπουργείο θα πάρει και την ευθύνη αυτής της διαδικασίας.
Το ότι έχετε μια ώρα ή μοιράζεται εγγράφως την ώρα της συνεδριάσεως η υπουργική απόφαση, καταλαβαίνετε ότι εμάς δεν μας κάνει συμμέτοχους καθόλου στην διαμόρφωση και πολύ περαιτέρω στην συν διαμόρφωση των αποφάσεων αυτών.
Σας είπα και προηγουμένως και θέλω να το γνωρίζουν και οι εκλεκτοί προσκεκλημένοι, ότι η Ν.Δ., παρόλο που το φάρμακο λειτούργησε διαλυτικά στο πολιτικό σκηνικό, με την έννοια ότι υπήρξαν σφοδρές επιθέσεις από τη μεριά της Κυβερνήσεως στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εμείς δεν μπήκαμε στον πειρασμό να απαντήσουμε με μια ανάλογη συμπεριφορά. Όμως, καταλαβαίνετε τώρα, ότι η συμμετοχή μας στην επιτροπή αυτή, έχει να κάνει με την υιοθέτηση ενός προφίλ συναινετικού και συμπράττοντα στη διαμόρφωση ενός νέου κλίματος στη χώρα. Το να αποφασίζουν κάποιοι ως κυβερνώντες την πολιτική φαρμάκου, καλό είναι να ακούσουν και τις άλλες εκδοχές προτάσεων, απόψεων και ότι δέχονται ότι μπορεί να συμβάλει στην διαμόρφωση της τελικής απόφασης.
Εδώ, λοιπόν, δεν ξέρω για ποιο πόρισμα μιλάει ο αγαπητός κ. Παπαδόπουλος.
(Συνέχεια ομιλίας κ. ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ)
Αυτό, όμως, το οποίο εγώ έχω να σας πω είναι ότι και με τα δεδομένα της τοποθέτησης των εκπροσώπων της ΠΕΦ είναι φανερό ότι η πολιτική για το φάρμακο πρέπει να έχει αναπτυξιακό, εθνικό, επιστημονικό και, καθαρά, κοινωνικό χαρακτήρα, δηλαδή ο ρόλος του φαρμάκου ως κοινωνικό αγαθό, αλλά και ο ρόλος του φαρμάκου ως αναπτυξιακό εργαλείο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Εμείς είμαστε σταθερά επάνω σ’ αυτή τη γραμμή πλεύσης, θεωρούμε ότι η ελληνική φαρμακοβιομηχανία μπορεί και πρέπει να παίξει ένα σπουδαίο ρόλο και η διαφωνία μας με την κυβερνητική πτέρυγα για τον αναπτυξιακό χαρακτήρα του φαρμάκου και της παραγωγικής διαδικασίας στη φαρμακευτική βιομηχανία είναι δεδομένη.
Εμείς έχουμε τις απόψεις μας, τις έχουμε καταθέσει επισήμως ως πρόγραμμα υγείας της Ν.Δ. με ειδικά κεφάλαια για την φαρμακευτική πολιτική και την πολιτική για το ελληνικό φάρμακο. Άρα, λοιπόν, εμείς παίζουμε με ανοιχτά χαρτιά. Θα πρέπει να γνωρίζουν άπαντες, από κάθε πλευρά και από όποια σκοπιά το δουν το θέμα, ότι η Ν.Δ. θα στηρίξει, παίρνοντας τα ανάλογα μέτρα τα οποία επεξεργαζόμαστε ήδη αυτή τη στιγμή, μια πολιτική φαρμάκου, η οποία θα δώσει αέρα στα πανιά των υγιώς σκεπτόμενων και λειτουργούντων επιχειρήσεων, δηλαδή αυτές που θα κάνουν επενδύσεις, θα κάνουν κλινικές μελέτες, θα δημιουργήσουν αναπτυξιακά προγράμματα, ερευνητικά και επιχειρηματικά.
Επάνω σ’ αυτή τη βασική αρχή, ακούσαμε με προσοχή και τον κ. Τρύφωνα και τον κ. Πενταφράγκα, και, πραγματικά, τις παρατηρήσεις για τα θέματα που έχουν καταθέσει τις έχουμε υπόψη μας, γιατί, βέβαια, δε τους βλέπουμε πρώτη φορά σήμερα, είναι θέσεις οι οποίες έχουν μεγάλη δόση αλήθειας, αλλά έχουν και τη σκοπιμότητα της δικής τους πλευράς. Συνυπολογίζοντας, λοιπόν, τα δεδομένα, υιοθετούμε ή δεν υιοθετούμε προτάσεις και θέσεις που καταθέτει η ελληνική φαρμακευτική βιομηχανία. Είμαστε, όμως, θετικοί γενικά στο να μπορεί να αναπτυχθεί και στο να μπορεί να στηριχθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα, είναι η δεύτερη εξαγώγιμη στη χώρα και, γι’ αυτό, θα μας βρίσκουν πάντα συμμάχους σε προτάσεις που μπορούν να δώσουν δυνατότητες έτσι ώστε να μην στερούνται οι αναπτυξιακές δυνατότητες.
Ευχαριστώ.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, πραγματικά ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η τοποθέτηση του κ. Παπαταξιάρχη και του κ. Δάκου, γιατί φανέρωσε και παρουσίασε την ψηφίδα το θεμάτων και των προβλημάτων. Μέχρι τώρα δεν φαίνονταν καθαρά αυτές οι αντιθέσεις, γιατί λειτουργούσε αλλιώς ο χώρος της φαρμακοβιομηχανίας. Έρχεται όμως η ώρα των αποφάσεων και το σταυροδρόμι βρίσκεται μπροστά μας, γιατί μειώθηκε η δημοσία δαπάνη, υποσημείωση, και όταν δίνονται τα λεφτά, πρέπει να έρθει η ώρα της μοιρασιάς. Όταν η δημόσια δαπάνη ήταν πιο ψηλά, καλύπτονταν κάτω από το χαλί όλα τα προβλήματα και τα ζητήματα, γιατί δεν είναι μόνο προβλήματα, είναι και ζητήματα.
Δηλαδή, ένα ζήτημα είναι το καινοτόμο φάρμακο, η ελπίδα, η ζωή και άρα, ποιος θα κάτσει τώρα να μπει απέναντι βάζοντας δημοσιονομικό κόστος και αντοχή των δημοσίων οικονομικών, στην πρόκληση θεραπείας του αιμοφιλικού; Θεραπείας του καρκίνου του μαστού, θεραπεία του έιτζ ουσιαστικά, έχει γίνει μια χρονιά ασθένεια, θεραπεία της ηπατίτιδας, θεραπεία, θεραπεία, θεραπεία, δηλαδή, η ελπίδα του ανθρώπου. Μεγάλο το μέγεθος, δυσβάσταχτο για να το αντέξει ο οποιοσδήποτε αριστερός, δεξιός, κεντρώος, ο οποιοσδήποτε. Από την άλλη όμως, καταλαβαίνετε ότι και η εθνική παραγωγή πρέπει να υπάρχει.
Άλλο οι 3000 απασχολούμενοι, και άλλο η δική σου παραγωγική ανασυγκρότηση και λειτουργία, με 20.000, με 30.000, με 50.000 θέσεις εργασίας. Στις φάμπρικες που άνοιγες εδώ στη χώρα σου, οι οποίες όμως ακόμη πραγματικά δεν μπορούν να μπουν, εκεί που είναι οι 28 εταιρείες, οι οποίες είναι διαστημικά πολύ μπροστά από αυτές τις ντόπιες, τις ελληνικές. Πραγματικά ο καθένας έχει το ρόλο του, το ζήτημα όμως ξέρετε ποιο είναι; Πώς θα γίνει η μοιρασιά! Τα λεφτά είναι λίγα. Πρέπει να το πούμε και στα λίγα λεφτά, δηλαδή, πραγματικά τα μεγέθη πρέπει, να τα συμφωνήσουμε, δεν μπορούμε όμως να τα συμφωνήσουμε εδώ, ξέρετε γιατί;
Γιατί δεν μετράμε στη χώρα, δεν έχουμε τα δεδομένα. Για μένα, το πιο ρηξικέλευθο το οποίο μπορέσαμε και περάσαμε στο πρόγραμμα της Ν.Δ. που παρουσιάσαμε, ήταν μια ρύση, ότι στην Ελλάδα θα αρχίσουμε να μετράμε. Το να φέρει κάποιος νούμερα, διαφορετικά νούμερα όμως, ακόμα και οι εκπρόσωποι των δύο αυτών ομάδων μιλάνε με διαφορετικά δεδομένα…
(Συνέχιση ομιλίας κ. ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ)
Για πείτε, πόσοι είναι οι άρρωστοι σ ’αυτή τη χώρα τους ξέρει κανένας;
Kαι ανά ασθένεια. Κανένας. Έχω μιλήσει με όλους τους συλλόγους ασθενών, έχω μιλήσει με τις περισσότερες επιστημονικές εταιρείες, ιατρικές και λοιπά, με όλους τους συλλόγους. Κανένας δεν ξέρει ακριβώς. Εγώ ξέρετε πόσους τους έχω βγάλει μέχρι τώρα; Πάνω από 15 εκατ. τους ασθενείς στην Ελλάδα. Ο καθένας λέει νούμερα, προσεγγίσεις. Τα πρωτόκολλα, μαζί με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και μαζί με την καταγραφή των ασθενών, είναι πραγματικά διαρθρωτικές αλλαγές. Δεν εφαρμόζονται ακόμα, θα εφαρμοστούν, δε γίνεται, όμως, να μην εφαρμοστούν, γιατί πραγματικά τα χρήματα που έχουμε ως Δημόσια δαπάνη δεν είναι πλέον πολλά και πρέπει να βρούμε ποια είναι η πραγματική δαπάνη, που θα πάει ο πήχης.
Είπατε πολύ σωστά, εγώ διαφωνώ ότι ήταν το ’09, αλλά το ’12-’13-‘14 που έχω τα στοιχεία και έχω μελετήσει, οι δαπάνες στο φάρμακο πραγματικά ήταν γύρω στα 3,8 δις, εκτός της νοσοκομειακής δαπάνης. Τη νοσοκομειακή δαπάνη δεν την βάζω, μιλάμε για Ε.Ο.Π.Υ.Υ τώρα, αν βάλουμε και τη νοσοκομειακή δαπάνη πραγματικά πάει στα 5 δις. Απλά έχει αλλάξει και το έχω πει πολλές φορές στην επιτροπή, η ποσόστωση, η κρατική δαπάνη, η δικιά σας επιβάρυνση με claw-back, και η επιβάρυνση των ασθενών. Η επιβάρυνση του ασθενούς είχε 600 εκατομμύρια το χρόνο, τώρα έχει φτάσει η συμμετοχή του στα 870. Εσείς από 200 εκατ. έχετε πάει στο 1,5 δις. Βέβαια το κράτος υποτίθεται ότι έχει ελαφρύνει τη δαπάνη του από 2,6 δις το ‘13 στο 1,945 δις.
Ακούστε τώρα. Εκ των πραγμάτων, το κόστος της κοινωνικής πολιτικής το κράτος σήμερα, με κουτοπονηριές της κυβέρνησης τη μοιράζει. Παίρνετε εσείς ποσοστό, αλλά να σας πω κάτι; Εγώ προκαλώ τον οποιονδήποτε. Ένα χρόνο ρώταγα τον κ. Πολάκη, σε ποιο κωδικό κύριε Πρόεδρε στη νοσοκομειακή δαπάνη καλύπτεται ο ανασφάλιστος. Δεν υπήρχε, ξέρετε γιατί δεν υπήρχε; Και έφτασε στην επιτροπή κοινωνικών υποθέσεων να παραδεχθεί ο κ. Πολάκης, γιατί είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος Υπουργός, γι’ αυτό μιλάω για αυτόν, να παραδεχθεί ότι η δαπάνη για το 17 ήταν 140 εκατ. Μέσα από την δαπάνη για τα νοσοκομεία μέσα. Δεν μιλάω για το φάρμακο τα 70 εκατ. του φαρμάκου για τους ανασφάλιστους. Μιλάω για την νοσοκομειακή δαπάνη. Ξέρετε πού ήταν αυτή η δαπάνη; Αυτή η δαπάνη, ήταν μέσα τότε στο 1,5 δις στη επιχορήγηση των νοσοκομειακών μονάδων. Εκεί λοιπόν, επιβάρυνε μέσα στη λειτουργία των νοσοκομειακών μονάδων με 1,5 δις και για τον ανασφάλιστο, δεν έδωσε ένα επιπλέον ποσό. Σήμερα στο μόνο κωδικό που υπάρχει ο ανασφάλιστους είναι τα 100 εκατ. του Ε.Ο.Π.Υ.Υ δεν υπάρχει κανένας άλλος κωδικός. Όλα τα άλλα επιβαρύνουν τις μέχρι τώρα δαπάνες οι οποίες στον κρατικό προϋπολογισμό εμφανίζονται ως δαπάνες υγείας στο κοινωνικό κόμματι του προϋπολογισμού.
Τι θέλω να πω λοιπόν, ότι πρέπει να γίνουν κάποιες συμφωνίες και θα συμφωνήσω και εγώ, ότι πρέπει να σπάσουν αβγά, η ομελέτα δεν τρώγεται με το αβγό στη θέση του. Κάποιοι θα δυσαρεστηθούν και κάποιοι θα ικανοποιηθούν ή τέλος πάντων ας προσπαθήσουμε να ικανοποιήσουμε ότι μπορούμε καλύτερο -λέω εγώ- από τη μεριά του κράτους, αλλά το κράτος πάντα έχει και το πολιτικό και ιδεολογικό του πρόσημο. Σήμερα, η πρόταση για τους τρεις κύκλους ή τους ενενήντα, καθένας όπως το προσεγγίζει, έχει σαφέστατες αναφορές. Εγώ εκπροσωπώντας και τη Ν.Δ. δεν μπορώ να σας πω, κύριε Παπαταξιάρχη ότι θα πάμε ή στη μια ή στην άλλη λύση, με την έννοια ότι εμείς λέμε φέρτε επενδύσεις και είμαστε μέσα. Καθαρά.
Εμείς θέλουμε μπίζνες, θέλουμε επενδύσεις, θέλουμε δουλειές, θέλουμε τις κλινικές μελέτες. Είπατε κάποια νούμερα. Γιατί, αυτές οι δουλειές, είναι καλές δουλειές, σώζουν κόσμο.
(Συνέχεια ομιλίας κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ)
Όμως αυτά είναι ευφυολογήματα όταν δεν υπάρχει το πλαίσιο να αναπτύξει κλινικές μελέτες το κράτος. Με το τωρινό Εθνικό Σύστημα Υγείας, δεν γίνεται και γιατί δεν γίνεται όπως αυτό που γίνεται στο Βέλγιο. Δεν μπορεί το Ελληνικό σύστημα να αντέξει τις κλινικές μελέτες, τα κρατικά νοσοκομεία δεν μπορούν, γι’ αυτό είμαστε στις 140 κλινικές μελέτες το 2019 από 360 που ήταν το 2016. Έχουμε φτάσει 40.000.000 έσοδα από αυτή την υπόθεση, ήμασταν στα 100.000.000 οι άλλοι πάνε στα 2 δις. Άρα λοιπόν, οι αδυναμίες αυτές πληρώνονται. Αδυναμία είσπραξης και αδυναμία ικανοποίησης καινοτόμων θεραπειών, τις θέλουμε.
Να ακούσουμε και την κυβέρνηση τι λέει. Τρεις κύκλους στους προϋπολογισμούς ή 90 ανά θεραπευτική κατηγορία, είναι ένα ζήτημα που εμείς είμαστε ανοικτοί θα το συζητήσουμε. Στο πρόγραμμα μας πάντως αυτό το οποίο δίνουμε ως σημείο αναφοράς είναι ότι το ανασφάλιστο δεν θα τον μοιράσουμε εκεί που δεν πρέπει. Το κράτος έχει την υποχρέωση να τον φορτωθεί, κοινωνική πρόνοια και πολιτική για το ανασφάλιστο και μετανάστη ή τον πρόσφυγα. Δεν είναι δουλειά του ιδιωτικού τομέα να φορτώνεται.
Αυτά που άκουσα για 50-50 ως ελεημοσύνη και ως παζάρι μου ακούστηκε δεν μου άρεσε. Τι σημαίνει να τα μοιραστούμε δεν είναι δουλειά της βιομηχανίας σας και της εταιρείας σας να κάνετε πολιτική για τον ανασφάλιστο. Είναι δουλειά του κράτους, αν το κράτος έρθει και πει ότι θα σου πάρω μεγαλύτερη φορολόγηση γιατί πρέπει να καλύψω και τον ανασφάλιστο θα είναι οι κανόνες του παιχνιδιού που θα τους ξέρετε. Είμαστε ανοικτοί για τη συζήτηση. Ακούσαμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, καταλαβαίνετε ότι τα λεφτά δεν μπορούν να αυξηθούν δραματικά.
Εμείς έχουμε κάνει την πρότασή μας, βλέπουμε πραγματικά τις κατηγορίες και του αίματος και του AIDS και των εμβολίων ως προληπτικό κομμάτι που πρέπει να φύγουν μέσα από την δημόσια δαπάνη για το φάρμακο. Εμείς βλέπουμε να πάει μια οροφή σχηματικά στα δύο δις 100 εκατομμύρια. Αυτό σκοπεύουμε να εφαρμόσουμε σαν επόμενη κυβέρνηση. Σε αυτόν τον πήχη προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα λογαριασμό που να βγαίνει. Ξέρουμε ότι αυτός δεν αλλάζει δραματικά την κατάσταση είναι όμως μια πρώτη ανακούφιση, και μετά, με την εφαρμογή αυτών που υπάρχουν σήμερα ως εργαλεία να μπορέσουμε να φτιάξουμε την πραγματική κατάσταση της χώρας για να πάμε το claw back πάλι σε επίπεδα αν όχι μηδενικά τουλάχιστον όχι δραματικά για την επιβίωση των επιχειρήσεων. Έτσι ώστε να μπορεί ο καθένας να διαμορφώνει και να δημιουργεί τη δική του πολιτική είτε επιχειρηματική είτε κοινωνική είτε κρατική.
